Wat maar weinig mensen weten over Rwanda...
Door: Lindsey
Blijf op de hoogte en volg Lindsey
31 Maart 2012 | Rwanda, Kigali
Rwanda. Bij de meesten van jullie die dit lezen zal dit ongetwijfeld associaties oproepen met de genocide van 1994, de verschrikkelijke beelden uit bekende films als "Hotel Rwanda" of "Shooting Dogs", of wellicht zelfs nieuwsbeelden uit die tijd zelf.
Maar mijn eerste indrukken van Rwanda zijn totaal anders.
Wat een ongelofelijk schitterend land is dit. Groen, groen en nog eens groen. De hoofdstad Kigali ligt uitgestrekt op en tussen de vele groen begroeide heuvels die Rwanda rijk is; de stad is schoon - je vind vrijwel nergens zwerfvuil, en aan de vele bouwplaatsen en nieuwe gebouwen, de zeer goede wegen en verkeersinfrastructuur, is duidelijk te zien dat Kigali "booming" is. Het groenbeheer in de stad heeft ervoor gezorgd dat er overal prachtige begroeiing is, en dat elke struik en boom keurig is geknipt of gekapt en wordt onderhouden. Er zijn veel mooie middenbermen, rotondes, tuinen en andere groenstroken in deze toch al groene en kleurrijke stad.
De mensen zijn niet anders te omschrijven dan relaxed, vriendelijk, en gastvrij. Ze zijn trots op hun land, en nodigen je grag uit om mee te gaan naar hun native place (huis of dorp). Zo ook een collega van het project waar ik aan werk, Theo. Na een week hard werken vond hij dat ik ook maar eens wat leuks moest gaan doen, dus werd ik samen met collega Marc die hier voor een ander project is uitgenodigd om op zaterdag naar de East Province te gaan, richting de grens met Burundi, om de streek te bezoeken waar hij vandaan kwam en ook een prachtig meer. Tot hij erachter kwam dat het uitgerekend deze zaterdag "Umuganda" is in Rwanda.
UMUGANDA is een soort van 'verplicht vrijwilligerswerk' dat elke volwassene 1 zaterdag per maand moet doen, van 8 tot 11. Umuganda is in het leven geroepen door de overheid, en laat burgers als buurtgenoten samenwerken om gemeenschapsprojecten (communityprojects) uit te voeren. Dit kan het aanleggen van een weg zijn, het bouwen van een brug, het kappen van bomen, het maaien van gras of wieden van onkruid, het schoonmaken van de straat etc. Natuurlijk ben ik niet zo'n consultant die in n duur hotel gaat zitten en verder niks doet, dus zei ik tegen Theo dat we dan sochtends wel mee wilden helpen met de Umuganda - konden we meteen een andere kant van Rwanda leren kennen. Zo gezegd, zo gedaan. Om half 8 (!) zaterdagochtend stond de auto voor het appartement te wachten, de goedlachse Theo wachtte ons op. We gingen naar een buitenwijk van Kigali, waar hij woonde, om ons keurig om 8 uur te melden voor de Umuganda. In Kigali zijn verschillende "Umudugudu's", een soort mini-communities in een deel van een buurt. Theo was een communityleider in deze Umudugudu. De sfeer was heel relaxed. er was geen kip op straat omdat iedereen met Umuganda bezig was. Nou ja, bezig was ermee bezig te gaan zijn omschrijft de situatie accurater. Het eerste uur druppelden de mensen langzaam richting de plek waar de Umuganda plaats zou gaan vinden: het (inmiddels volle) kerkhof, waar gras en onkruid moesten worden weggehaald. Her en der kwamen al mensen aanlopen in hun werkkleren, met landbouw handwerktuigen om het gras te maaien en onkruid te wieden. Het was vooral een gezellige boel. De functie van Umuganda is naast het verlenen van een dienst aan het land ook, dat de mensen elkaar leren kennen en samen aan hun buurt werken. Daarom wordt er aan het einde van een Umuganda ochtend afgesloten met een community meeting, waar geschillen tussen buren en dergelijke worden beslecht. Nadat we dus een tijdje gras hadden staan hakken ("niet slecht voor beginners") gingen we te voet naar de verzamelplaats, waar de meeting plaats zou gaan vinden. Ruim 100 mensen kwamen daar bijeen. Op de heuvel aan de andere kant van de rivier was ook zo'n meeting gaande. Het grappige was dat het al na 2 minuten ging stortregenen, waardoor iedereen wegrende en de meeting dus niet door ging. Maar toch was dit wel een interessante ervaring!
Na de Umuganda zijn we met Theo op pad gegaan naar de meren bij de grens met Burundi. Laat de foto's voor zich spreken!
Maar mijn eerste indrukken van Rwanda zijn totaal anders.
Wat een ongelofelijk schitterend land is dit. Groen, groen en nog eens groen. De hoofdstad Kigali ligt uitgestrekt op en tussen de vele groen begroeide heuvels die Rwanda rijk is; de stad is schoon - je vind vrijwel nergens zwerfvuil, en aan de vele bouwplaatsen en nieuwe gebouwen, de zeer goede wegen en verkeersinfrastructuur, is duidelijk te zien dat Kigali "booming" is. Het groenbeheer in de stad heeft ervoor gezorgd dat er overal prachtige begroeiing is, en dat elke struik en boom keurig is geknipt of gekapt en wordt onderhouden. Er zijn veel mooie middenbermen, rotondes, tuinen en andere groenstroken in deze toch al groene en kleurrijke stad.
De mensen zijn niet anders te omschrijven dan relaxed, vriendelijk, en gastvrij. Ze zijn trots op hun land, en nodigen je grag uit om mee te gaan naar hun native place (huis of dorp). Zo ook een collega van het project waar ik aan werk, Theo. Na een week hard werken vond hij dat ik ook maar eens wat leuks moest gaan doen, dus werd ik samen met collega Marc die hier voor een ander project is uitgenodigd om op zaterdag naar de East Province te gaan, richting de grens met Burundi, om de streek te bezoeken waar hij vandaan kwam en ook een prachtig meer. Tot hij erachter kwam dat het uitgerekend deze zaterdag "Umuganda" is in Rwanda.
UMUGANDA is een soort van 'verplicht vrijwilligerswerk' dat elke volwassene 1 zaterdag per maand moet doen, van 8 tot 11. Umuganda is in het leven geroepen door de overheid, en laat burgers als buurtgenoten samenwerken om gemeenschapsprojecten (communityprojects) uit te voeren. Dit kan het aanleggen van een weg zijn, het bouwen van een brug, het kappen van bomen, het maaien van gras of wieden van onkruid, het schoonmaken van de straat etc. Natuurlijk ben ik niet zo'n consultant die in n duur hotel gaat zitten en verder niks doet, dus zei ik tegen Theo dat we dan sochtends wel mee wilden helpen met de Umuganda - konden we meteen een andere kant van Rwanda leren kennen. Zo gezegd, zo gedaan. Om half 8 (!) zaterdagochtend stond de auto voor het appartement te wachten, de goedlachse Theo wachtte ons op. We gingen naar een buitenwijk van Kigali, waar hij woonde, om ons keurig om 8 uur te melden voor de Umuganda. In Kigali zijn verschillende "Umudugudu's", een soort mini-communities in een deel van een buurt. Theo was een communityleider in deze Umudugudu. De sfeer was heel relaxed. er was geen kip op straat omdat iedereen met Umuganda bezig was. Nou ja, bezig was ermee bezig te gaan zijn omschrijft de situatie accurater. Het eerste uur druppelden de mensen langzaam richting de plek waar de Umuganda plaats zou gaan vinden: het (inmiddels volle) kerkhof, waar gras en onkruid moesten worden weggehaald. Her en der kwamen al mensen aanlopen in hun werkkleren, met landbouw handwerktuigen om het gras te maaien en onkruid te wieden. Het was vooral een gezellige boel. De functie van Umuganda is naast het verlenen van een dienst aan het land ook, dat de mensen elkaar leren kennen en samen aan hun buurt werken. Daarom wordt er aan het einde van een Umuganda ochtend afgesloten met een community meeting, waar geschillen tussen buren en dergelijke worden beslecht. Nadat we dus een tijdje gras hadden staan hakken ("niet slecht voor beginners") gingen we te voet naar de verzamelplaats, waar de meeting plaats zou gaan vinden. Ruim 100 mensen kwamen daar bijeen. Op de heuvel aan de andere kant van de rivier was ook zo'n meeting gaande. Het grappige was dat het al na 2 minuten ging stortregenen, waardoor iedereen wegrende en de meeting dus niet door ging. Maar toch was dit wel een interessante ervaring!
Na de Umuganda zijn we met Theo op pad gegaan naar de meren bij de grens met Burundi. Laat de foto's voor zich spreken!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
